آمده بودم از تو دلخور شوم...
آمده بودم تمام ناگفته‌ها را فریاد بزنم،
آمده بودم از بی‌مهری‌هایت گلایه کنم،
از آن‌همه بی‌تفاوتی، از آن‌همه سردی…
اما ناگهان ایستادم.
نگاهت کردم…
و دیدم نه،
نه پیش از من کسی را بلد بودی دوست بداری،
نه رسمِ همراهی را می‌دانستی،
نه روانت آرام بود، نه دلت سالم.
و آنجا بود که همه چیز برایم روشن شد.
تو نه مقصر بودی، نه گناه‌کار...
تو فقط ناتوان بودی؛
در دوست‌داشتن، در فهمیدن، در ماندن.
،و من
،به جای خشم
،به جای شکایت
...به تو حق دادم
.و بی‌صدا از قلبم عبورت دادم
احسان تاری نیا