مشکلات ما ناشی از اعراب نیست، مشکلات ما ناشی از اسلام و اسلامگرایان است
نژادپرستی نوعی تبعیض بسیار مخرب میان انسانها و یک رفتار بسیار تند و خشن و پر قدرت بر اساس نژادشان است. باوری را میتوان نژادپرست نامید که ادعا کند یک گروه از انسانها بصورت ذاتی و درونی و غیر اکتسابی نسبت به بقیه انسانها والاتر یا پست تر هستند و لذا شایسته احترام و برخورداری از حقوق برابر با سایر انسانها نیستند.
ایران یک کشور چند فرهنگی است که از مردمانی از پیشینه های قومی، نژادی، تاریخی متنوع مختلف تشکیل شده است، متاسفانه به دلیل اینکه یک نظام آموزشی کاملا غیر استاندارد و آموزشهای لازم در این زمینه وجود ندارد، وضعیت ایران از لحاظ نژادپرستی بسیار وخیم است.
عده ای بیشرمانه خود را از نژادی برتر و بهتر از دیگران معرفی میکنند و ادعا میکنند که بر بقیه برتری نژادی دارند، این انسانها، در مورد انسانها مانند آن فکر میکنند که معمولا در مورد حیوانات فکر میشود، چون معمولا این حیوانات هستند که بر اساس نژادشان دسته بندی میشوند، مثلا در میان سگ ها، سگهایی از نژاد های برای نجات جان اشخاصی که زیر آوار گرفتار شده اند استفاده میشود، از نژاد دیگری برای یافتن و کمک به کسانی که در برف گیر کرده اند استفاده میشود، از نژاد دیگری برای اینکه زیبا تر است برای همدم بودن استفاده میکنند، یا مثلا در مورد اسبها، اسبهای نژادی از استقامت بیشتر و اسبهای دیگری از سرعت بیشتری برخوردار هستند.
یکی از مسائلی که بسیار جای نگرانی دارد، تنفر از اعراب است که در حال شکل گرفتن در بین ایرانیان است، متاسفانه انسانهای جاهلی بجای مخالفت با علت ها، معلول هارا مورد مخالفت قرار میدهند، این تنفر میتواند بسیار خطرناک و دردسر ساز باشد، نباید فراموش کرد که مخالفت با اسلام به هیچ عنوان مخالفت با اعراب نیست. نباید فراموش کرد که جمع کردن و همه را با یک چوب زدن در قضاوت در مورد یک ملیت، کشور و یا هر گروه انسانی دیگری یک کار خطاست، در بین هر قومیت، رنگ، نژاد، زبان و مذهبی، انسانهای خوب و بد وجود دارند، اگر به خودمان نگاه کنیم خواهیم دید که انسانهایی مانند خمینی، خامنه ای، نواب صفوی، شیخ فضل الله نوری و بسیاری از انگل هایی که در اجتماع ایران تولید شده اند در تمام کشورهای عالم کمیاب هستند. آیا شایسته است که یک فرد خارجی فکر کند تمام ملت ایران در سطح شعور شخصی مثل آیت الله جنتی به سر میبرند؟
بسیاری از کشورهای عربی امروزه قوانین اسلامی را آنطور که ما در ایران اجرا میکنیم اجرا نمیکنند. در هیچ نقطه از کره زمین حجاب اجباری نیست. حتی در عربستان صعودی، خارجی ها میتوانند بدون حجاب وارد خیابان شوند. بنابر این مشلکات خودمان را نباید به گردن دیگران بیاندازیم. قرار نیست چون ما با اعراب جنگهای دیرینه داشته ایم همچنان در تنفر از یکدیگر به سر بریم، ملتهای زیادی با هم جنگ کرده اند، آلمان و انگلستان، ژاپن و آمریکا با هم جنگهای بسیاری وحشتناکی کرده اند ولی اکنون تنفری از یکدیگر ندارند بلکه باهم روابط بسیار خوبی هم دارند. مشکلات ما ناشی از اعراب نیست، مشکلات ما ناشی از اسلام و اسلامگرایان است. در نقاطی از ایران اعرابی وجود دارند که پا به پای سایر مردم ایران با هجوم دشمنان در مقابل بیگانه ایستاده اند و مردانه از خاک خود دفاع کرده اند، در میان اعراب نیز انسانهای متمدن و فرهیخته و مهربان و انساندوست ماننند هر ملیت و نژاد دیگری فراوان یافت میشود. بجای تنفر و تحقیر اعراب باید بر سر اسلام فریاد کشید. اعراب تنها 22 درصد مسلمانان جهان را تشکیل میدهند و اکثر آنها آنچه ما بدان اسلام میگوییم را اسلام نمیدانند و تشیع را خرافه و توحش میدانند.
همچنین ساختن جوکهای تحقیر کننده و نامگذاری بر روی نژادهای مختلف از مصادیق بارز و آشکار نژادپرستی هستند و نشانه بی تمدنی و توحش کسانی هستند که آنها را بکار میبرند، هیچ مدرک علمی مبتنی بر باهوش بودن یک قومیت نسبت به سایر قومها و ملیتها و نژادها وجود ندارد، اما باور عامه به غلط بر این است که عده ای باهوشتر و برتر از بقیه هستند. نژادپرستی ضربات بسیار سنگینی را تابحال به پیکره جامعه انسانی زده است و جامعه ما به شدت از این نظر قابل انتقاد است. بردباری مذهبی و نژادی چیزی است که ما باید به شدت بر روی آن کار کنیم، در بسیاری از کشورهای جهان تبلیغات گسترده ای روی مسئله نژادپرستی انجام میگیرد، تا مبادا افرادی دوباره همچون نازی های آلمان ایده های برتری نژادی را مطرح کنند و دوباره بخواهند جهان را آلوده به اندیشه های انسان ستیز خود کنند.
بر هر انسان آزاده و خردگراییست که آشکارا با نژادپرستی و مظاهر آن مخالفت جدی کند.
